Keloğlan'ın Sevinci

Köprüsüz derelerden, çiçeksiz tepelerden geçtim.

Köyümüz uzaktan göründü.

Her şey yerli yerindeydi. Evimizin bir tek eksiği vardı. O da bendim.

Evin önüne varır varmaz kapıyı tıklattım.

Annem karşıladı beni:

- Elin boş geldiysen, geri dön!

- Elim boş değil, dedim.

İçeri girdim. Kutuyu kilimin üstüne bıraktım.

- Açıl sofram açıl, der demez kutu açılıverdi.

Bu gördüklerimi nasıl anlatacağımı bilmiyorum. Açılan sofrada hiçbir şey eksik değildi. Cennet sofrası dedikleri bu sofra olsa gerek!