Ikinci Dünya Savasi bittiginde Amerika, hemen tüm dünyada sempatiyle aniliyor; iyiliksever, koruyucu ve kurtarici bir imgeylehatirlaniyordu. Farkli bölge ve ülkelerde, Amerikan askerî üsleri hizla kurulup yayginlasti. Amerika, büyük tehlike Sovyetler’ekarsi küçük kardeslerinin yanindaydi. Soguk Savas’la birlikte baskalasan global siyaset dengesi, bu imgeyi asamali olarakdegistirdi. Denizasiri Amerikan üslerinin çogalmasi, altmisli yillardan itibaren yerel ve milliyetçi tepkiler yaratir oldu. Üslerin baslangiçta belli noktalardaki askerî kuvvetlere lojistik destek vermekten ve kuvvetlerin yeni bölgelere erisiminde yardimciolmaktan baska bir rolleri olmadigi iddia ediliyordu. Sonralari ayni üslerin, özellikle anlasmazlik hallerinde ve siyasi tansiyonyükseldiginde ev sahibi hükümetlere yönelik baski araçlarina dönüstügü anlasildi. Amerikan üsleri siyasi tartismalarinmerkezine tasindi, sol ve milliyetçi politikalarin hedeflerine dönüstü. Vakti zamaninda Demirel, “Türkiye’de üs yok, tesis var,”açiklamasini yaparken, tam da böylesi bir noktada konusuyor, kendini savunmak zorunda kaliyordu.Incirlik Üssü, Türkiye’deki Amerikan karsitliginin, dis politika tartismalarinin kritik bir veçhesi olmus ve açikça ülkedeki Amerikan varligiyla özdeslesmistir. Selin M. Bölme, Incirlik Üssü’nü anlatirken, degisen siyasi dönemleri, Türkiye tarihini ve Ikinci Dünya Savasi sonrasinda ABD’nin insa ettigi hegemonyayi irdeliyor. Titiz, sabirli, mesafeli bir tutumla yani basimizdakiAmerika’yi, Türk-Amerikan iliskilerini tartisiyor. Iddiali, iddiasinin hakkini veren degerli bir çalisma...
Menü
Sepete Ekle
