“Ben artik ikinci yariya girdim. Ve her fani gibi ben de birinci yaridan ders aldigimi zannediyorum. Daha da fenasi, bu derslerin ise yarayacagina dair bir ümidim var. Hayat denen seyin her insanla yeniden sifirdan baslamasi ne büyük bir saçmalik!”Ece Temelkuran bu kez ömrün “Ikinci Yarisi”ndan bildiriyor. Ilk yaridan, kesip sakladigimiz, belki kaybettigimiz ‘an’lari bir araya topluyor bu kitapta. O bir ‘an’a varmak için belki de. Çocukken ki bir ‘an’a, bir türlü anlatamadigimiz, ama hep özledigimiz...