Bu kitap, hemen hemen ayni tarihlerde Osmanli hâkimiyetine girmis olan Izmir ve Selanik’in tarihine iliskindir. Izmir bazen “gâvur”, bazen “Dogu’nun küçük Paris’i” ya da bir prenses oldu. “Sokaklari hem kiz hem deniz kokan” bu kent, ayni zamanda Smyrna’dan denize dökülen emperyalizmin ardinda biraktigi kentti. Aslinda Izmir bunlarin hepsiydi.
Adini Büyük Iskender’in kiz kardesinden alan Selanik ise bir Bizans kentinden bir Osmanli kentine dönüstü, ama daha çok bir Yahudi kenti oldu. Bir çekim merkezi olarak XVII. yüzyilda yildizi parlayan, özgüveni yüksek Izmir karsisinda Selanik, uzun bir dönem, “Beyaz Kule”sinde kendi sorumluluklariyla bas basa yasadi. Osmanli baskentinin gölgesi altinda kalan kent, XIX. yüzyilla gelen degisim rüzgârlarina ayak uydurabildi. Hatta kentteki kapitalist iliskilerin yogunluk kazanmasiyla, Avrupa ülkeleri için cazip bir liman kenti haline geldi, Balkan milliyetçi örgütlerinin ve ideallerinin en önemli merkezi oldu.
Bu kitap, Osmanli’nin iki liman kenti Izmir ve Selanik’in, XVII. yüzyilin ikinci yarisindan XIX. yüzyila kaydettigi sosyoekonomik gelisimi, XX. yüzyilin alevleri içinden çikarak birinin Türk, digerinin Yunan kenti haline gelisini ve bütün bunlarin ardindaki tarihsel süreci kiyaslama ve anlamlandirma çabasinin bir ürünü olarak ortaya çikti.
Menü
Sepete Ekle
