Sultan Abdülhamid dönemi (1876-1909), Osmanli tarihinin en kritik ve en önemli dönemlerinden biridir. Osmanli ve Ingiliz arsiv kaynaklarina ulasan yazar, daha çok Arap memleketleriyle baglantili olmak üzere, bu dönemi din-siyaset ekseninde arastirmistir. Ilk bölüm, XVIII. yüzyilin ilk çeyreginden itibaren Osmanli hilafetiyle ilgili tartismalar üzerine yogunlasmis olmakla birlikte, Osmanli hilafet meselesinin tamami üzerine bir literatür degerlendirmesini de içermektedir. Sonra II. Abdülhamid'in bir sekilde Istanbul'da kalmalarini sagladigi üç Arap esrafinin dönemin Islâm ve Arap siyasetindeki rolleri tartisilmaktadir. Ardindan Cevdet Pasa'nin Arap dünyasiyla iliskileri, Doksan Üç Harbini müteakip yillarda Biladü's-Sam'da ortaya çikan Osmanli aleyhtari ilanlar, Cezayir'in Fransa tarafindan isgalinin ardindan Suriye'ye yerlesen Cezayirlilerin tabiiyeti meselesi ve Suriyelilerin mesrutiyet algilamalari incelenmektedir. Son bölüm ise Filistin meselesine hasredilmis olup, Filistin'e Yahudi göçü meselesi, bölgedeki Ingiliz misyoner faaliyetleri ve Filistin meselesinin ortaya çikisinda Ingiltere'nin rolü üzerine odaklanmaktadir.(Tanitim Bülteninden)
Menü
Sepete Ekle
