Zapata’nin arabasinin Froidevaux sokagindan çiktigini görmüstü. Bir Jaguar’di bu. Eski haydutun, hiç degilse bu konudaki begenisinde bir degisiklik olmamisti.Proletarya Öncüsü’nü kurduklarinda, yirmili yaslarda üniversite ögrencisi bes delikanliydilar. Silahli mücadeleyi birakip örgütü fesih karari almalarinin üzerinden yirmi yil geçmis, bu süreçte içlerinden üçü, bir zamanlar yikmak istedikleri düzene katilarak ün ve para sahibi olmustu. Elie Silberberg, hayatta kalabilmis dört kisi arasindaki “basarili” olamayan tek kisiydi. Örgütü, grubun besinci üyesi, “Neçayev” kod adini kullanan Daniel Laurençon’u yirmi yil önce ölüme mahkûm etmisti.Bir sabah, Elie Silberberg’in telefonu çalar. Eski silah arkadasi Zapata’dir arayan, “Neçayev’le ilgili…” der. Nazi isgaline direnis yillarindan ‘68 olaylarina ve dar kadro örgütlerinin silahli mücadele eylemelerine uzanan; bu örgütlerin yöneticiliginden medya patronluguna kadar savrulan üç kusak Bati Avrupa solcularinin ve onlarin ogullarinin, kizlarinin hikâyesini anlatir Jorge Semprum. Soluk soluga okunacak bu hikâyenin bir kara ayrintisi vardir: Aniden baslayan cinayetler ve suikastlar zincirinin hedefi olan kariyer sahibi eski solculardan hesap sormaya mi gelmistir biri?
Menü
Sepete Ekle
