Aci duyan insanlarin dünyasi, farkli ve kesfedilmeye muhtaç bir dünyadir. Aci çekenler bu dünyanin içinde yapayalnizdirlar ve bu yalnizlik onlari, sosyal ve kültürel iliskilerinden koparir, ruhlarinda duyduklari aciyla, yalnizlik daha katmerli bir hale gelir.Acisini tek basina ve paylasmadan yasayan, bu aciyi baskalarina karsi ifade edebilme özgürlügüne sahip olmayan insan, yavas yavas ölüm düsüncesine yaklasir. Dünyasi, baska insanlarla paylastigi gerçekligin dünyasi degildir artik ve gerçekte bu dünya zamanla sadece kusatici bir metafizik evrene dönüsür. Bir çikis yolu bulmak bu evrenden, hep zordur ve hep zor olmustur. Çünkü bu metafizik evren, insana dayanilmaz bir ölüm istegi dayatir. Bu ölüm istegi, aciyi çeken insanda, tarihi zor dönüsümler yaratir; aci çeken insan, en yakin akrabalariyla, sevdigi insanlarla iliskilerinde, günbegün artarak daha belirgin hale gelen bir kopusu yasar durmadan.