"Halk… istiyor": Arap protestocularin 2011'den beri tekrarladigi sloganin bu kismi, uzun zamandir bastirilmis olan demokrasi açligini ortaya seriyordu. Öte yandan protestocular büyük toplumsal ve ekonomik sorunlari da dile getiriyordu. Protesto hareketini Islamci partiler baslatmamis olmasina ragmen, Tunus, Misir, Libya ve Yemen'deki yönetenlerin devrilmesini takip eden iktidar boslugundan en çok onlar faydalandilar.Arap dünyasi denince dünyada akla ilk gelen düsünürlerin ve eylemcilerin basinda gelen Gilbert Achcar, devam etmekte olan Arap Isyani'nin toplumsal, ekonomik ve tarihsel arka planina isik tutuyor ve gelecege dair ihtimalleri ortaya koyuyor. Achcar, baslangiçtaki momentumdan faydalanmakta liberallerin ve solun neden basarisiz oldugunu derinlemesine ve paha biçilmez bir kavrayisla arastiriyor ve Islamci partilerin ülkelerinin içinde bulundugu mevcut krizi asmakta basarili olup olamayacagini degerlendiriyor. Sadece yeni degisim ve dönüsümlerin ortaya çikardigi coskuyu hissetmek için Arap Bahari olaylarini yayilmaya devam ederken izlemek ve bazi gelismelerden heyecan duymak kolay. Iç açici olmayan verileri göz ardi etmemek önemli olsa da, Achcar halen erken asamalari yasadigimizda ve halen açik olan pek çok farkli yol bulundugunda israr etmekte hakli. Libya'ya dair söyledigi sey bütün bölge için geçerli: "Oyun henüz bitmedi." -New Politics-(Tanitim Bülteninden)
Menü
Sepete Ekle
