Fars edebiyatinin en büyük sairi sayilan, "Hodâ-yi si'r" (Siirin Tanrisi, Siirin Efendisi) mertebesine çikarilan Semseddin Muhammed Hâce Hafiz-i Sîrâzî geriye biraktigi rindane ve lirik siirleriyle bir çok sairi etkilemis, siirin, sairligin rehberi olmustur.Hafiz, siirlerinde Hâcû-yi Kirmânî'den, Sadî'den, Selman'dan, Zahîr-i Fâryâbî'den, Nizâmî-i Gencevî'den, Fahreddin-i Irâkî'den, Hayyam'dan etkilendi. Bu sairler arasinda Hâcû gazele tasavvuf ve hikmeti, Selman ise estetigi katmisti. Gölpinarli'nin ifadesiyle Hafiz bu özellikleri kendi gazellerinde birlestirdi.Övgüden pek hoslanmayan Hafiz, bir iki kasidesi müstesna, caize almak için kaside söylemedi. Gazellerinde övdüklerini de öylesine övdü.Bütün Dogu sairlerinde oldugu gibi Hafiz'in siirlerinde de Yunanî ask görülür.Hafiz'in siirlerinde saraba yapilan övgü sembolik degil, gerçektir. Çok karisik bir devirde yasayan, pek çok zulme ve haksizliga sahit olan sair üzüntüsünü unutmak için saraba hatta esrara basvurur.Hafiz Senâî, Attâr, Mevlânâ gibi coskulu bir sûfî degildir. Tasavvufî siirleri olmakla birlikte, tasavvufu genellikle bir araç olarak kullanir. Ikiyüzlü zahitlerden hoslanmaz; yeri geldikçe bunlara çatmayi ihmal etmez.Hafiz Divani Türkiye'de Mesnevi ve Gülistan'dan sonra en çok okutulan Farsça eserdir. Daha önce nesir halinde yayimlanmis çevirilerden farkli olarak, Elinizdeki bu kitap Hafiz Divani'nin aslina uygun ilk nazim çevirisidir ve divanin Farsçasini da içermektedir.
Menü
Sepete Ekle
