Henüz ilk nefes alışverişinde kendisini dünyanın kucağında bulmanın sıcaklık ve huzuru, bir nimet olarak kendisine verilen insanoğlu nefes alıp vermelerinin sayısı arttıkça dünyayı tanımak yerine ona nüfuz etmenin yollarını aramaya koyulmuş gibidir. Bu dünyada kendisini kuşatan çevrenin ona musahhar kılındığını ve bir anlamda hizmetine sunulduğunu hem kitabın hem de kâinatın âyetlerinde okuma imkânı bulan beşer türü, bu okumayı çoğu zaman lafızların ötesine geçirememiştir. Çevreyi ve kâinatı okumada yaşadığı bu eksiklik insanın çevresine dokunmasını da neredeyse imkânsız hâle getirmiştir. Geçen zaman ve bugün yaşadıklarımız bize göstermiştir ki insanoğlu sadece nimetlere yaklaşırken değil nimetin bizzat değerini anlamada da vahyin ve risâletin rehberliğine muhtaçtır. Resûlullah her şeyden önce insan olmanın anlam ve derinliğini tebliğ etmiştir. Bu tebliği, sîret ve sünnetine yansıyan damlalarında, insan olmaklığın kendiyle ve çevresiyle kurduğu ilişkide tezahür edeceğini ortaya koymuştur. Bu çalışma, Kur’an’ın mesajlarıyla Hz. Peygamber’in örnekliği bütünlüğünde insanın çevreyle bağ kurarken aslında kendisine yaptığı yolculuğun rotasını çizdiğini ve çevreyle kurulan bağın selametine göre rotasının varacağı menzilin selametinin de belirleneceğini anlatmanın çabasıdır.
Menü
Sepete Ekle
