Gaspard de la Nuit, siir tarihinde, yalnizca düzyazi siirin (poème en prose) ilk örneklerinin toplandigi bir kitap degil, ayni zamanda bir dönemin kapanip yeni bir dönemin basladigi dönüm noktasidir.
Gaspard de la Nuit’nin yayinlanmasindan yirmi yedi yil sonra, 1869 yilinda yazdigi metinlerin yayinlandigi kitabin (Le Spleen de Paris) basinda yer alan yazida, Charles Baudelaire büyük bir yazinsal dürüstlük ve vefa örnegi olan su paragrafa yer vermisti:
"Küçük bir sir verecegim size. Aloysius Bertrand’in ünlü Gaspard de la Nuit’sini belki de yirminci kez karistirirken, buna benzer bir sey denemek, onun öylesine garipçe, eski hayatin çiziminde uyguladigi yöntemini yeni hayatin, daha dogrusu yeni ve daha soyut bir hayatin anlatilmasinda uygulamak geldi aklima… Uyumu uyagi olmadan da siirli, ezgili olan; ruhun içli devinimlerine, hayalin dalgalanislarina, bilincin çarpintilarina uyacak kadar çevik ve çelisken bir düzyazi mucizesini içimizde kim hayal etmemistir ki?"
Gaspard de la Nuit, Lautréamont’un Maldoror’un Sarkilari’ndan, Rimbaud’nun Cehennemde Bir Mevsim’inden 30 küsur yil (1842) önce yayimlanmisti.
Aloysius Bertrand düzyazi siirin kurucusu ve Gaspard de la Nuit de bu siirin ilk basyapiti olarak kabul ediliyor. Baska çare mi var?
Menü
Sepete Ekle
