1910 yilindan itibaren Dârulfünûn’da ders vermeye baslayan Babanzâde Ahmed Naim, Dârulfünûn’da verdigi felsefe dersleri için hazirladigi notlarini 1329/1913-4’te Hikmet Dersleri adiyla, 1330/1914-5 yilinda ise yaptigi ciddi miktardaki ilave ve degisiklikle birlikte, bu defa Felsefe Dersleri ismiyle yayinlamistir. Elimizdeki nüshalari itibariyle her ikisinin de tamamlanamadan eksik kaldigi anlasilan Hikmet/Felsefe Dersleri bileskesi, bir tür telif-uyarlama olmasina ragmen, Ahmed Naim’in felsefe tasavvurunu tespit ve onun felsefe kavramlarina dair çalismalarinin seyrini takip açisindan dikkate deger bir yerde durmaktadir. Pozitif bilimlerin gittikçe artan gücü karsisinda felsefenin hâlâ önemini korudugunu düsünen Ahmed Naim, felsefenin “ruh” ve “Allah” seklinde iki temel konusu oldugunu belirterek Hikmet/Felsefe Dersleri’ni, “marifetullah”a giris olmasi açisindan “marifetü’n-nefs”e yogunlasan bir kitap olarak tasarlamakta ve dönemin “çagdas” psikoloji meselelerini, Batili literatüre yaptigi yogun atiflarla ayrintili bir sekilde okuyucularina aktarmaktadir.