Ehvenişer

sevmenin de yana yakıla’sı var
karanlıktı ne zaman ulaşsam
güneş daha mı hışırtılı geçecek
akışı unutuluşu bastırılmış göğünle
dokunsam onu kusursuz bir -a sanarak

ya ölmeden önce ya birkaç kez
o kadar berrak, tamamlanmamış
aldırmaz bir bedende, hep aynı
tufandan sonra da Nuh’un
bir daha dokunmaması o ağır suya