Efsaye

Damarlarıma yürüyor akşam sinsice

Günbatımı esintisiyle o serçeler ötünce

Hataların affı cehennemim olur

Her bahar umudumdur filizlere yürüyen

Oysaki her bahar cenneti umar, cehennemi bulurum

Umutlara tırpandır küstah itirazlar

Gözlerim kızıl kıyamet, sözlerim keskin sirke

Yüreğimdeki tipide yanar, ateşten öfkeler kuşanırım

Güneş öfkemi eritmeye doğar

Şiddetli ihtilaller yaşanır beynimin kıvrımlarında

Sek sek oynar gözbebeklerinde asılı gülümsemeler

Pimpirikli bakışlar altında yaşanıyor yaşanan ne varsa

İlişilmesin öfkeyle hüznün gerdeğine

Beynimin rahmine düşenden ne doğacak kim bilebilir?

Belki bir umut doğar kim bilir! ...

Hangi suya çizilir umudun resmi?

Hangi fizik hesap eder, damarlarımda akan gecenin debisini?
(Tanıtım Bülteninden)