“Su¨rekli cu¨mle kurarak, cu¨mlelerini bozmalıyım bunların” diyen Nuri Pakdil’in, Edebiyat Kulesi’nde kurduğu her yeni cu¨mle, “mutlak öğreti”yi, “kök”leri, “insan”ı savunmada atılan birer yeni adım. Pakdil, aynı zamanda, cu¨mlelerini kurarken gösterdiği olağanu¨stu¨ titizliğin ipuçlarını da veriyor okura.
O, başını yastığa koyduğunda, “Aynası Firavun Tapınıcılığı olan bir u¨lkenin” aklından hiç çıkmadığını söylu¨yor. Bunu bilerek ve bunun öfkesiyle var gu¨cu¨yle insanı saran buzullara vuruyor, harflerle yapılmış çekicini.
Köklere sımsıkı bağlanmanın, sahih bir eylem birlikteliği içerisinde insanı ve yeryu¨zu¨nu¨ onaracak bir yaşama ustalığının ipuçlarını veriyor Pakdil. Sabır, onun metinlerini okurken hiç bilmediğimiz kadar soylu bir bilgiyle anlam kazanıyor.
“Yazmalı ve mu¨temadiyen yeni tasarılar yapmalı tabii. Cambazlığın tıpkısı: Birtakım ağırlıklarla ipin u¨zerinde gidip gelmeli ve du¨şmemeli. Seyirlik bir iştir yazmak.”
“Bilinç, Tarih’e sarksa ve araştırarak çıksa oradan bir: Karanlığı yol diye önu¨mu¨ze koyanları göreceğiz.”
Menü
Sepete Ekle
