Diyarbakir’da Ermeni Kiyimi büyük ölçüde 1908’den 1915’e kadar kayit altina alinmis, kiyida kösede kalmis Türk ve Ermeni arsivleri temel alinarak kaleme alinmis bir çalismadir. Ittihat ve Terakki Cemiyeti’nin yükselisini, yeni olusmaya baslayan Kürt ulusal hareketini ve Osmanli Ermeni nüfusunun yok edilisini tartismaktadir. Ermenilerin yasadigi sürgün ve kiyim, Istanbul’daki merkezi otoritelerin, bölgesel yöneticilerin, yerel güçlerin egemenlik savasi sonucu meydana gelmis karmasik bir süreci içermektedir. Bunun sonucu olarak, karar verme mekanizmalari, sürgünler, asimilasyon politikalari, Ermenilerin mülkiyetine el koyma ve ayni zaman içerisinde Kürt ve Müslüman topluluklarin bölgeye yerlesmeleri yeni bir çerçevede olusmustur. Osmanli otoriteleri, kati ve pesin hükümlü bir siyasi çizgi izlemekten ziyade düzenli olarak eksik tanimlanmis politikalar uygulamistir. Sonuç olarak, simdiye kadar olusan kanilarin aksine, genel Ermeni karsiti politikalarda yerel görevlilerin daha derin bir etkisi olmustur. Ne Ittihat ve Terakki Cemiyeti, ne de Osmanli bürokrasisi Ermeni katliami sirasinda bir bütün olarak hareket etmistir. Kitap, bölgede yasanmis gelismelere iki tarafli bakmaktan ziyade yönetim paradigmalarinin karmasik yönlerini ele almis olup, gelecekte yapilacak arastirma ve tartismalara yeni bir isik tutma özelligi tasimaktadir.
Menü
Sepete Ekle
