"Bir yazar için yazmak eyleminden daha ögretici bir sey yok."
Günlük türünün en önemli isimlerinden biri olan Andre Gide, edebiyatçi günlüklerinin birer portre, öykü, ani, tarih yazisi oldugunu söyler. Türk edebiyatinin abidevi günlüklerinden biri olan Damla Damla Günler'in I. cildinde Adalet Agaoglu tam da bunu yapiyor. Dönemin siyasal kosullari, edebiyatçi portreleri, geziler, tarihî anekdotlar, TRT yillari, çekismeler, büyük sevinçler, üzgünlükler, hüzünler... "Oyun yazari" Adalet Agaoglu’ndan "romanci" Adalet Agaoglu’na giden yolda yazarimizi adim adim izliyoruz. Bu günlükler, sadece Türk edebiyatina ait degil üstelik. Her yönüyle entelektüel bir yazarin bütün ilgilerini, meraklarini, analizlerini, dünyaya bakisini okudugumuz ve büyük dünya anlatisina ait çok önemli bir günlük Damla Damla Günler.
"Tisim çikmiyor. Kitabi [Ölmeye Yatmak] yatagimin içine aldim, durmadan okuyorum. Ne tuhaf, yazilip da oynanmis bir oyunum, sahnelenmesi sonrasinda hemen biterdi. Benden çikip giderdi. Bu, bitip gitmiyor. Her bakista ya bir mürettip hatasi ya da kendi hatalarimi buluyorum. Biri çikar da okursa, diye ödüm patliyor. (Okunsun istemiyorsan, niye basilsin diye yandin tutustun peki?) Benden çikip gitmesini istiyordum da ondan."
18 Haziran 1972
Menü
Sepete Ekle
