Sözel bir kültürün egemen oldugu bir toplumda yazi, bu yapilanmanin dogasi geregi marjinal kalmaktadir, hatta abartma sayilmamasi gereken bir benzetmeyle, olagandan biraz daha fazal kisiye gönderilmis bir mektup konumundadir. Ve marjinal olan hersey gibi, onu marjinallestiren çogunluk refleksleri açisindan bir ucube olmaktadir. Bunun dogal sonucu olarak, her ucube gibi, ancak belli yerlerde, belli zamanlarda ve dar çevrelerde ortaya çikmaktadir. Ben, Türkiye’deki kitaplari veya dergileri, birkaç bin kisinin ancak birkaç yil içinde okuyabildikleri veya çogu zaman da okumadan bir kenara birakiverdikleri mektuplara benzetiyorum. Aci bir alay! Ülkemizin eli kalem tutanlari mektuplasmaktan baska birsey yapmiyorlar.
(Arka Kapak)
Menü
Sepete Ekle
