Sen doğarken oğlum!
Rüzgârı bekleyişi bitmişti uçurtmalı çocuğun,
Yüreğim dalgalanmış uçuyordu gökyüzünde
Ellerim terlemiş, özgür bırakmıştım dünyayı.
Sen doğarken oğlum!
Yağmur yağıyordu hastanenin avlusuna,
Mevsimin en delisi gibi,
İçimdeki nehir çoktan taşmıştı
Olan bodrum katlarına olmuştu.
Çocuklar oturuyor sıralarda, dolduruyor kahkahaları boş koridorları ve bir öğretmen izliyor uzaktan küçük masum dünyaları. Kalemine ilham olan çocuklarına, çocuklara dair ne varsa içinde döküyor bir bir sayfalara. Gelin beraber bakalım başka bir gözle masum dünyalara.
Menü
Sepete Ekle
