Necati Tosuner ÇILGINSI’da “bir seyin eksik kaldigi”, “yok, olmuyor” denilen anlarin kirilgan öykülerini anlatiyor. Beklenen yilginliklarin sezgisiyle çogalan kaygilari, insanin kendisinden usanisini, bezginligi ve usulca damlayan bir su sesi gibi içe isleyen sevinci bir araya getiriyor. Sevinç ve kayginin birbirine çarpmasiyla olusan büyük patlamanin yarattigi korkunç boslugun yikici anlamsizligini resmediyor.Seni bulmus olmak beni korkunç sevindiriyor. Içimden kervanlar geçiyor. Marsandizler geçiyor. Bir demet kir çiçegi geçiyor. Bir marti kanat açiyor, –mevzun. Süzgün bir sandal geçiyor içimden. Saçlari kurdeleli bir kiz çocugu geçiyor. ‘Ben seni çok aradim...’ demek geçiyor içimden. ‘Seni nasil da buldum...’ demek geçiyor. Beynime igne batiyor seni yitirdigimi düsününce. Sanki kanim çekiliyor, içten içe donuyorum sanki, seni niçin yitirdigimi düsününce. Seni yitirmis olmak.. seni bulmus ve yitirmis olmak geçiyor içimden.