Sovyetlerin "sakincali" yazari Andrey Platonov'un 1926-29 yillari arasinda kaleme aldigi Çevengur, hayati degistirme fikrine samimiyetle sarilan "insanciklar"in hikâyesini absürde kayan mizahi bir dille anlatiyor. Ünlü devrimcilerin bedensiz hayalleriyle kusatilmis, degisim için yapilacak tek seyi –yani devrimi– hallettikten sonra öylece kalakalmis garip bir toplulugun öyküsü Çevengur. Her seyin bittigi ve hiçbir seyin baslamadigi bir dünyada insanin tabiatla bile mücadele etmek istemedigi bir can sikintisinin öyküsü. Platonov'un kendine has dilinin ve siradisi bakis açisinin ürünü olan bu roman, kahramanlariyla birlikte hayatin ve ölümün sirrini çözmeye çalisan, hakikatin arayista oldugunu sezen ve sezdiren bir aydinin Rus devrimi üzerine engin düsüncelerini yansitan bir basyapit.