Çanakkale

Dört asir, dünyanin en güçlü devleti olarak, hep mazlumun yaninda durmus, dünya, onun devrinde huzura kavusmus ve bütün insanliga hizmet götürmüs olan Osmanli, son zamanlarinda içten ve distan gelen taarruzlar neticesinde iyice yipranmis, devlet düzeninde bazi zaaflar olusmus, içe atilan fitnelerle ugrasmak zorunda birakilmistir. Iste Osmanli’nin bu zafiyetinden istifade etmek isteyen dünyanin sömürgeci güçleri, aradiklari firsati yakalamis olmanin hazziyla, 1915 senesinin Mart ayinda Osmanli’ya karsi saldiriya geçtiler. En son teknolojiyle sahip, haçli donanmasiyla Çanakkale Bogazi’ni geçmeyi denediler. Fakat, ayni gün geçeceklerine inananlar, çok büyük kayiplarla bogazdan çikmak zorunda kaldilar. Yikilmayan Çanakkale’yi bogazdan geçemeyenler, sekiz ay sürecek çok kanli geçen kara muharebelerini de kaybedince; Türklerin ne çapta bir millet ve askerinin ne yaman bir savasçi oldugunu bir kere daha, agir can ve mal kaybi pahasina anlamis oldular. Türk askerinin; yoksul olabilir, aç kalabilir, her seyini de kaybetmis olabilir ama imanini ve vatanini asla vermeyecegine sahit oldular. (Tanitim Bülteninden)