"Agir agir çikti odadan, banyoya girdi, sofbeni yakti, suyu açti. Büyük bir gürültüyle akan suya bakti, elini tuttu, ilikti tam istedigi gibi. Fakat yine de bir türlü giremiyordu suyun altina. Degismek istemiyorum da ondan. Bu suyla birlikte içindeki her sey akip gidecek. Sonra yavasça girdi. Hiçbir seyin akip gidecegi yok. Ne kolay öyle! Korkaksin da ondan. Her sey hemen degisiversin istiyorsun. Sanki daha mi iyi olurdu? O zaman da pesinden kosar, bir türlü yetisemezdin. Simdi de geri kaliyorum; bak simdi de… Altindan çekiliverdi, çok kizmisti su. Gözlerindeki sabunlari akitmak için uzattigi eli bile zor dayaniyordu. Sende is yok oglum. Bu sicak, beriki soguk… Öteki sert, beriki yumusak… Ömrünce sinirda kalacaksin. Sende is yok oglum, sende is yok… Biraz ferahlamisti. Sofbeni ayarladi, tekrar girdi suyun altina. Her vakit böyle olurdu. Sonunda dönüp dolasip kesinlikle kendini suçladi mi bitirirdi. Söyleyecek söz kalir mi? Ben, böyleyim… Bitti… Artik savunma bile bosuna. Degil mi ki degismez… O vakit birakirsin yasamayi kendi yoluna, yürür gider. Sonra yine kimildamaya baslar birikenler. Sonra yine kizgin su. Ya da bir dis agrisi. Ola ki bazi görmeden bastigin asfalta yayilmis yemyesil bir balgam. Bir vapurun kaçmasi…"(Tanitim Bülteninden)
Menü
Sepete Ekle
