Yine Gavur Mahallesi, yine daracik Diyarbakir küçeleri, Merheli, Dingilhava, Mardin Kapi ve digerleri...
Okuru, satir aralarinda sakli ince hüznü kesfetmeye çagiran bir yazin Margosyan'inki. Diyarbakir'i da, Istanbul'u da anlatsa bu duygu yogunlugu hiç azalmiyor.
Gazeteci Ragip Duran "Allahsiz Kalem" isimli makalesinde bakin nasil anlatiyor Margosyan'i:"... Margosyan'in diline bir dengbej gelip yerlesmis sanki. Geçenlerde bir yabanci gazetede Kahire'deki kahvelerde öykü-masal anlatan amcalardan birinin fotografini görmüstüm.
Biletimiz'i okurken o fotograf çekildi yeniden. Margos amca, bir masanin üstüne konmus iskemleye oturmus, elinde bir kitap, arada sirada gözlüklerini çikarip nargile ya da kahve içen dinleyicilerine bakiyor.
Ulu Cami'nin önündeki kürsülere tünemis Ermeniler, Kürtler, Museviler, Süryani ve Keldaniler usul usul dinliyorlar kendi öykülerini. Arada bir, Ermeni'nin biri ya da bir Hiristiyan "Ape Margos, o kadinin adi Mari degil Hayganus" diye tekzip iddiasinda bulunuyor."
Menü
Sepete Ekle
