Belki bir gün sinemada, tiyatroda ya da bir sehirlerarasi bir yolculukta karsilasiriz seninle, kim bilir. Belki bir gün otobüste yan yana otururuz senle, yer yoklugundan. Sen cam kenari olursun, ben agzinin kenari olurum belki! Dünyalarin bizim oldugunu anlariz belki, birbirimize gülümseyerek bakarken, birbirimize usulca sokulurken, muavinlere inat! Belki bu güzel yolculuk bitmesin… diye dua ederiz birlikte. Belki otobüs soförüne yalvaririz acele etmesin diye!Belki daha güzel umutlara yolculuk yapariz, umutlanarak, hayaller kurarak, kim bilir. Belki ben gidecegim sehirde degil de, senin inecegin sehirde inerim, seninle birlikte. Belki kaybolurum gözlerinin sicakliginda, avuçlarinin arasinda kim bilir! Belki sen bana sokulur, kulagima “ya yanimda ol, ya beni yanina al lütfen” dersin. Belki ben neye ugradigimi sasirir, sevinç çigliklari atarim, belki tüm yolcular bana deli gözüyle bakip gülerler. Belki dünyanin en deli insani olmaya razi olurum, kim bilir!