Unutus, bekleyis. Bir araya getiren, dagitan bekleyis; dagitan, bir araya getiren unutus. “Beni unutacak misiniz?” – “Evet, sizi unutacagim.” – “Beni unuttugunuzdan nasil bu kadar emin olacaksiniz?” – “Baska bir kadini hatirladigimda emin olacagim.” – “Fakat hatirlayacaginiz yine ben olacagim; daha fazlasina ihtiyacim var.” – “Kendimi artik hatirlamadigimda daha fazlasina sahip olacaksiniz.” – “Birlikte unutulmak. O halde bizi kim unutacak? Unutusta kim bizden emin olacak? – “Baskalari, baska herkes!” – “ Fakat onlari hesaba katamayiz. Baskalari tarafindan unutulmak hiç umurumda degil. Ben sizin tarafinizdan, sadece sizin tarafinizdan unutulmak istiyorum.”
Tüm konustuklarim arasinda sadece onunla konustum, ve eger digerleriyle konustuysam sadece onun yüzünden ya da onunla iliskili olarak ya da onu unutusum dâhilinde konustum
* “Daha uzun bir yol var.” – “Fakat bizi uzaga götürmek için degil.” –
“Bizi en yakina tasiyacak bir yol.” – “Yakin olan her seyin her uzakliktan daha uzak oldugu vakit.”
Menü
Sepete Ekle
