Yil 1992. Bahar. Jevrem Andric on bir yasindadir ve Saraybosna’da büyük bir savas patlak vermek üzeredir. Artik cehennem zamanidir. Asirlarca çok kültürlü bir miras üzerinde yasayan Bosna birden etnik bir çatismanin ve katliamin sicaginda tutusmaya baslarken Jevrem’in dünyasi savasin yikintilarinin altinda altüst olur. Bir müzik âsigi olan annesi, artik kafayi siyirmis bir cadi gibi saatlerce piyanonun tuslarini döverken sanki çikan sesin barikatlara, milislere ve sik ofislerinde oturan yabanci liderlerin kulagina gitmesini istiyormus gibi çalar. Jevrem büyük acilarin, kayiplarin ve katliamlarin yasandigi bu savasta hayatta kalir. Ama bedeni, akli ve yüregi asla eskisi gibi degildir...