Edebiyatimizin yüz aki Müge Iplikçi’nin son romani Babamin Ardindan, savasin acimasizligini, insanlarin geçmislerinden kopartilip gelecege sürüklenmelerinin ardindaki kirli oyunlari bir kiz çocugunun tertemiz agzindan anlatiyor.Ülker’in, kaybettikten sonra hayalinde gökyüzüne yerlestirip yildizlara emanet ettigi babasini, yani Ömer’i özleyisini; annesini, kardesini, alev saçli Mary Sunset’i, oyunlarin gözdesi o kadini, yani Pullu’yu ve ailesini kaplayan sis rengi bulutlarin arasindan siyrilip bir dünya kurma gayretini, yazarin ustaca kurgulayip derinlikli bir dille kaleme aldigi romanindan okumak, gerçek bir edebiyat söleni.Savas borusunu öttürdü, biz öldük, onlar yasadi.Savasin adini koyanlar yasadi.Savasmayanlar yasadi.Savasi bilmeyenler; bilmeden cepheyi sevenler yasadi.Evsizligin ne demek oldugunu bilmeyenler, yasadi.Göçün ne demek oldugunu bilmeyenler, yasadi.Savasi eski, ecnebi bir film gibi izleyenler, yasadi.Biz, biz sadece öldük.