Modern Türkçe edebiyatin diri sesi Sevinç Çokum, 2000'li yillara adim atan Türkiye'nin yakin geçmisine dair etrafli bir muhasebe yapiyor. Sinif çatismalari ve sanatçinin hayatla ne denli iç içe olabildigi gibi temel meseleleri incelikle ele aliyor.Ankara, Istanbul, Yalova üçgenindeki dört eski arkadasin serüveniyle paralel ilerleyen romanda, 1999 depremi ve neredeyse ayni dönemde ama yalnizca dimaglarda yasanan diger bir büyük sarsintinin, sonuçlari açisindan ne kadar benzer olduklarini görüyoruz.Peki, o dipsiz, birbirine dayanan, renksiz varos evlerinde yasayan ve kirlarini yutmus sokaklarin birbirine benzer insanlarindan olusmus kitleler? Onlari hep gri, beyaz, kursuni renklerde boz bulanik görüyordum; sehir eteklerinde üst üste yasamanin, üst üste düsünmenin rengiydi bu. Otobüslerde üst üste giderlerdi; birbirlerinin soluklarini soluyarak... Kimdi bunlar? Bir cinayette bulusmalari ne de çabuk, ne de kolay... Bu ülkenin insanlariydilar. Kimse duymuyordu onlarin cümlelerini, kimse temsil etmiyordu onlari. Kayip ovalarin insanlarini...
Menü
Sepete Ekle
