"Insan ismiyle müsemma; kim bizi nasil bilirse biz onun için öyleyiz. Tarzan Rifki, Kiz Ali, Cihan yandi Neriman, Aksak Timur!.. Hatirlarsiniz, nasil böbürlenerek gezerdik ortaokul koridorlarinda ya da saklanacak delik arardik o on bes dakikalik teneffüsünde ilk gençligimizin: "Yahu benim neyim eksik" ya da "Bir vaziyet var galiba, ona göre olayim"... Çok güzel lakaplarim olmadi benim, daha dogrusu lakap takilacak kadar popüler olmadim; hem olumlu hem olumsuz! Ama ucundan takilan, herkesin bilmedigi mütevazi lakaplarimi hep sevdim, sevimli kilmaya çalistim kendimce. Nelerdi onlar? "Tarzan"; çünkü çeviktim, oradan oraya atliyordum ama yer tutamiyordum bir mahalle maçinda. "Çaykovski"; ben Beethoven'i tercih ederdim, çünkü o siralar ona takiliyordum, hep 10'du müzikten notum ama gerisi hep spor toto. "Hala"; biraz büyümüstüm, seviyordu arkadaslarim beni kizli erkekli, ben içlerinden bir kizi seviyordum gizli gizli; onun da mi halasi oluyordum?Neler neleri var insanin hayatta kendisinin cebine koyup gezdirdigi. Karasin bir nazar boncugudur belki lakaplarimiz, istemeden, küçük bir çengelli igneyle yakalarimiza tutusturulan." (Tanitim Bülteninden)
Menü
Sepete Ekle
