“Henüz memlekette Ittihat Terakki Teskilatindan maada köklesmis bir taazzuv [sekillenme, örgütlenme] tamamlanmamisti, Müdafaa-i Hukuklar Ittihatçilar vasitasile istenilen istikamete çekilebilirdi.” Kâzim KarabekirEmel Akal, Milli Mücadele’nin “sevk ve idaresi”ni gerçeklestiren kadrolari ele aldigi bu arastirmasinda, sürecin büyükölçüde Ittihatçilarin örgütlenmesine dayandigini ortaya koyuyor. Bu örgütlenmenin de büyük ölçüde Ittihatçilarin ‘komitaci’ tecrübesinden yararlanarak, yukaridan asagiya gerçeklestirildigini gösteriyor. “Bu örgütlenmelerin üstünde, hatta disinda bir siyasi aktör olan” Mustafa Kemal, “nasil ve hangi kosullarda bu mücadelenin liderligine yükseldi?” Kitabin temel sorusu, bu. Akal, Mustafa Kemal’in Ittihatçi güç odaklariyla mücadele içinde liderligini kurma sürecini ayrintili biçimde ele aliyor. Bolsevizmle flört, kitabin bir baska agirlik merkezi. Milli Mücadele yönetiminin ve Ittihatçilarin Bolsevik harekete duyduklari sempatinin kâh pragmatik kâh ideolojik boyutlarini görüyoruz. Dönemin Anadolu’sundaki Islami renge boyanmis Bolsevik propagandasi, bu olgunun ilginç bir cephesidir. Milli Mücadele’nin/Kurtulus Savasi’nin önderlik yapisi ve politik sosyolojisi üzerine titiz ve iddiali bir inceleme.
Menü
Sepete Ekle
